Ποια είναι η «τυπική» Ψυχοκοινωνική και Συναισθηματική Ανάπτυξη

by Unknown




Η περίοδος από 3 χρονών έως 18, όπου το παιδί αρχίζει να φεύγει από την οικογένεια του και να περνά χρόνο στο σχολείο του, θεωρείται χρόνος σημαντικός για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας του. Το παιδί σε αυτή την περίοδο της ζωής του εισέρχεται σε ένα προσχολικό πλαίσιο (Παιδικός Σταθμός), όπου θα αρχίσει να παίρνει τις πρώτες του βάσεις και να προετοιμάζεται για τις επόμενες βαθμίδες του σχολείου. Τα πλαίσια αυτά αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας και σαφώς θα αποτελέσουν σημαίνοντα ρόλο στη διαπαιδαγώγησή του. Θα αρχίσουν να διευρύνονται τα ενδιαφέροντά του εκτός της οικογένειας, να δημιουργεί φιλίες, να κάνει παρέες (κατά προτίμηση του ιδίου φύλου), να αναπτύσσει κοινωνικές επαφές, γνωριμίες, ενδιαφέροντα για τη γνώση και την πληροφορία, να παρουσιάζει ανάπτυξη και ωρίμανση στους νοητικούς μηχανισμούς, καθώς και στους μηχανισμούς άμυνας του εγώ.

Αυτή η πορεία προς το κοινωνικό περιβάλλον καλλιεργεί στο παιδί την κοινωνικότητα, το θάρρος, την τόλμη, μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και να τα διαχειρίζεται, να εσωτερικεύει τα κοινωνικά πρέπει και τους κανόνες, να δέχεται την κριτική, την απαγόρευση, τη στέρηση, τη ματαίωση και να υπολογίζει τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να έχουν οι πράξεις του προς τους άλλους. Την περίοδο αυτή το παιδί επιτυγχάνει την ταύτιση (ισχυρή) με τον ομόφυλο γονέα, κι έτσι ισχυροποιείται η ταυτότητα του φύλου του.

Μέσα από αυτή την περίοδο λοιπόν, το παιδί επιτυγχάνει το καταλάγιασμα των ενορμήσεων επιθετικότητα- σεξουαλικότητα, σταθερότητα και συνέπεια στη συμπεριφορά του, ψυχική ισορροπία ανάμεσα στις επιθυμίες του εγώ και τα κοινωνικά πρέπει, μετουσιώνει την ενέργειά του σε πράγματα υγιή και σωστά, το κοινωνικό του δίκτυο – τα ενδιαφέροντά του διευρύνονται καθημερινά, βιώνει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα και όχι την αρχή της φαντασίας και ηδονής. Επομένως, μπορεί να περιμένει πότε θα του δοθεί η ευχαρίστηση-ικανοποίηση. Ωστόσο, θέλουμε τα παιδιά αυτής της περιόδου, που λέγεται και λανθάνουσα, να βιώσουν την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας που εμπεριέχει το όνειρο, τη φαντασία, το παραμύθι, τον φανταστικό διάλογο, το απραγματοποίητο μερικές φορές και το ψέμα. Διά μέσου αυτών, σε ένα υγιές σταθερό περιβάλλον το παιδί αντιμετωπίζει, προσπερνάει δυσκολίες, φόβους, άγχη, ανασφάλειες αρνητικές εμπειρίες.